३. योग्य र विद्यार्थीहरुको सिकाई प्रति प्रतिवद्ध शिक्षकहरूको तयारी, छनौट, नियुक्ति,र अभिप्रेरणा व्यवस्थापन कसरी गर्ने ?

४. कक्षालाई कसरी प्रभावकारी बनाउने ?

यी प्रश्न बारे मन्त्रीजीको प्रतिवद्धता के हो ?

एउटा सुझाव आयोग बनाउने, महिनौ र वर्षौं लगाएर कुन जुगमा कुन मन्त्रीको पालामा प्रतिवेदन दिने , अनि प्रतिवेदन आए पछि कार्यान्वयन गर्न के गर्नु पर्दछ भनेर अर्को कार्यदल बनाउने, अनि त्यो कार्यदलको प्रतिवेद लाई अध्ययन गरेर कार्यान्वयन गर्न मन्त्रालयको एउटा समिति . . . अनि यस्तै यस्तै . . . भो मन्त्री ज्यु !

समस्या प्रष्ट छ, समाधान प्रष्ट छ !

मूल समस्या शिक्षामा दलहरुका स्वार्थ हो !

शिक्षकको रुपमा भर्ना गरिने कार्यकर्ता शिक्षक हुन् ! र

माथि उठाइएका सवालहरू हुन् !

नेपालको शिक्षाको स्तरलाई अन्तर्राष्ट्रिय स्तरमा लैजान पाठ्यक्रमलाई अन्तर्राष्ट्रिय स्तरको बनाउने भन्ने सुनियो I

शिक्षक र प्राध्यापकलाई अन्तर्राष्ट्रिय स्तरको बनाउने बारे सोच्नु होस् पाठ्यक्रम आफैं अन्तर्राष्ट्रिय स्तरको बन्दै जान्छ !

समस्या पाठ्यक्रम होइन !

दैनिक कक्षा अध्यापनको आफैं पाठ्यक्रम बनाउन सक्ने शिक्षक/प्राध्यापक तयार गर्ने बारे सोच्नुहोस , कार्यक्रम बनाउनु होस् !

तर सबै भन्दा पहिला ,

पुष्पकमल दाहाल, खड्ग प्रसाद ओली र सुशील कोइरालासँग कुरा गर्नोस !
दलहरुका झण्डा बोकेर पेशागत संगठनको नाउमा दलहरुको राजनीति गर्ने संगठनहरूसँग दलहरुको सम्वन्ध तोड्न लगाउनुहोस I

स्वतन्त्र रुपमा शिक्षकहरुले मत दिएर गठन गरेको शिक्षकहरुको साझा संगठन बाहेक अरुलाई म चिन्दिन भनेर भन्न सक्ने शिक्षामन्त्री भएर जुन दिन शिक्षा मन्त्रालयमा प्रवेश गर्न सक्नु हुन्छ , त्यहाँ बाट शिक्षा सुध्रिन शुरु हुन्छ !

अरु बाह्र सत्तरी कुरा गरेर केही काम छैन !