र, शुरु हुन्छ एसएलसीको त्रासदीपूर्ण कथा । कमजोर जगमा उभिएका विद्यार्थीहरुलाई जसरी पनि एसएलसी पास गर्नुपर्ने बाध्यता खडा गरिन्छ । उमेरमा राम्रो खान नपाएकाहरुलाई उमेर छिप्पिएपछि पस्किइएको मिठो र पोषिलो खानेकुरा पच्न मुस्किल पर्छ । त्यसरी नै बाल्यकालमा राम्रो शैक्षिक परिवेश नपाएका बालबालिकाहरुले एसएलसीको नाममा कोच्याएइका ट्यूसन, गेसपेपर, गाइड चर्का दबाबहरु पचाउन सकिरहेका छैनन् । उनीहरु सामान्य प्रश्नको जवाफ दिन पनि सक्दैनन् । अनि ५३ प्रतिशतलाई असफल बनाएर परीक्षा नियन्त्रण कार्यालय आफ्नो जिम्मेवारी निर्वाह गरिरहेको छ । तर, समस्याको जरो पहिचान गर्न शिक्षकहरुले कुनै चासो दिएका छैनन् ।

अब केही दिन एसएलसीको चर्चा चल्नेछ । गाउँगाउँमा शिक्षकहरु प्राथमिक तहलाई वेवास्ता गर्दै एसएलसी मन्त्र जप्न थालिसकेका छन् । यस्तो लाग्छ, शिक्षकहरु विद्यार्थीलाई जीवनोपयोगी शिक्षा दिने, उनीहरुको भविष्य निर्माणमा सहायक हुने भन्दा पनि शिक्षा मन्त्रालयलाई खुशी पार्न मात्रै ब्यस्त छन् ।

अहिलेकै एसएलसीमा पनि राम्रो शैक्षिक वातावरण पाएका विद्यार्थीले राम्रै परिणाम ल्याएका छन् । शिक्षकहरुको हौसला र राम्रो शिक्षण शैलीबाट लाभाविन्वत विद्यार्थीहरुलाई एसएलसी अत्यन्तै सामान्य कुरा हो । तर, शिक्षक हुन अयोग्य व्यक्तिहरु “वरिष्ठ शिक्षक” भएको अवस्थामा राम्रो परिणामको आशा लामो समयसम्म राख्न सकिंदैन ।

कुन शिक्षकले कसरी पढाइरहेका छन् भनेर रेखदेख गर्ने, राम्रो गर्नेलाई हौसला र पुरस्कार दिने, कमजोरहरुलाई सुध्रन समय दिने र नसुध्रिए पदमुक्त गर्ने वातावरण कसरी बनाउने होला ? केही व्यक्तिको जागिरका लागि लाखौं बालबालिकाहरुको भविष्य कहिलेसम्म दाउमा राख्ने ?

थापाको फेसबुकबाट । थापा शिक्षा पत्रकार समूहका पूर्व अध्यक्ष हुन् ।